Եւ անդ խրախուսեաց այր անօրէն, եւ անուն նորա Սաբեէ որդի Բոքորեայ այր Յեմինացի, փող եհար եղջերեաւ եւ ասէ. Չիք մեր մասն ի Դաւթի, եւ ոչ ժառանգութիւն յորդին Յեսսեայ. չուեա այր իւրաքանչիւր ի բնակութիւնս քո, Իսրայէլ։
Եւ դու, որդի մարդոյ, մի՛ երկնչիցիս ի նոցանէ, եւ մի՛ զանգիտիցես յերեսաց նոցա. զի զայրանալով զայրասցին եւ յարիցեն ի վերայ քո, զի՝՝ ի մէջ կարճաց բնակեալ ես դու. մի՛ երկնչիցիս ի բանից նոցա եւ յերեսաց նոցա մի՛ զանգիտիցես, զի տուն դառնացողաց են։
եւ հանից զբարութիւն նոցա իբրեւ զցեց՝ որ ուտէ եւ շրջի ի վերայ կանոնի յաւուր այցելութեան. վա՜յ վա՜յ, վրէժխնդրութիւնք քո եկին հասին՝՝. արդ եղիցին լալիք նոցա։
Եւ արդ գիտասցես եւ տեսցես զինչ գործեսցես. զի վճարեալ է չարութիւն ի վերայ տեառն մերոյ, եւ ի վերայ ամենայն տան նորա. եւ նա այր ժանտ է, եւ ոչ գոյ խօսել ընդ նմա։