5 Զի պաշարեցին զիս ջախջախանք մահու, ուղխք անօրէնութեան տագնապեցուցին զիս։
Ոչ են բանք եւ ոչ են խօսք, որոց ոչ լսին ձայնք նոցա։
Եւ երկիցեն յարեւմուտս յանուանէ Տեառն, եւ յարեւելս ի փառաւորեալ անուանէ՝՝ նորա. զի եկեսցէ իբրեւ զգետ բռնութեամբ բարկութիւն ի Տեառնէ, հասցէ սրտմտութեամբ։
եւ ասէ. Ի նեղութեան իմում աղաղակեցի առ Տէր Աստուած իմ՝՝, եւ լուաւ ինձ. յորովայնէ դժոխոց աղաղակի իմում՝՝ լուր, Տէր,՝՝ ձայնի իմում։
Այլ յորժամ տեսանիցէք շուրջ պատեալ զօրօք զԵրուսաղէմ, յայնժամ գիտասջիք թէ մերձ է աւեր նորա։
Յորժամ ասիցեն թէ խաղաղութիւն եւ շինութիւն է, յայնժամ յանկարծակի հասցէ նոցա սատակումն, որպէս երկն յղւոյ, եւ մի՛ ապրեսցեն։
Եւ եկն մի ոմն յեւթն հրեշտակացն որք ունէին զեւթն սկաւառակսն, խօսեցաւ ընդ իս եւ ասէ. Եկ այսր, եւ ցուցից քեզ զդատաստանս մեծ պոռնկին որ նստի ի վերայ ջուրց բազմաց.
Եւ ասաց ցիս. Եւ ջուրքն զոր տեսեր, ուր նստէր պոռնիկն, ժողովուրդք են եւ բազմութիւնք եւ ազգք եւ լեզուք։