2 եւ ասէ. Տէր վէմ իմ, եւ ամրութիւն իմ, եւ փրկիչ իմ ինձ.
Ո՞վ է հզօր՝ բաց ի քէն, Տէր, եւ ո՞վ է հաստիչ բաց յԱստուծոյ մերմէ։
Հզօր՝ որ զօրացուցանէ զիս զօրութեամբ. ձգեաց անարատ՝՝ զճանապարհս իմ,
Ասէ Աստուած Իսրայելի, ընդ իս իսկ խօսեցաւ Պահապանն Իսրայելի. առակումն ասացի ի մարդ. ո՞վ է որ կալցի զերկիւղէ Տեառն եւ զԱստուծոյ, ի լոյս առաւօտու։
Զօրհանապազ օրհնեցից զքեզ, եւ գովեցից զանուն քո յաւիտեան եւ յաւիտեանս յաւիտենից։
Լռեցի ես եւ մաշեցան ամենայն ոսկերք իմ առ աղաղակել ինձ առ Տէր՝՝ զօրհանապազ։
Առցեն լերինք զխաղաղութիւն ժողովրդեան, եւ բլուրք զարդարութիւն։
Բարի է խոստովան լինել Տեառն, սաղմոս ասել անուան քում, Բարձրեալ։
Ի մեծութենէ զօրութեան յայտնի է անուն Տեառն. եւ առ նա ընթացեալ արդարոց բարձրանան։
Եւ ես քեզ ասեմ, զի՝ Դու ես վէմ, եւ ի վերայ այդր վիմի շինեցից զեկեղեցի իմ, եւ դրունք դժոխոց զնա մի՛ յաղթահարեսցեն։
Աստուած՝ որոյ ճշմարիտ են գործք նորա, եւ ամենայն ճանապարհք նորա իրաւամբք, Աստուած հաւատարիմ է եւ ոչ գոյ ի նմա անիրաւութիւն, արդար եւ անարատ է Տէր։
Զի ոչ գոյ սուրբ իբրեւ զՏէր, եւ ոչ գոյ արդար իբրեւ զԱստուած մեր, եւ ոչ գոյ սուրբ բաց ի քէն՝՝։
Եւ գնաց Սաւուղ եւ արք իւր խնդրել զԴաւիթ. եւ ազդ արարին Դաւթի, եւ էջ ի վէմն որ յանապատին Մաոնայ. եւ լուաւ Սաւուղ, եւ պնդեցաւ զհետ Դաւթի յանապատն Մաոնայ։
Եւ եղեւ իբրեւ դարձաւ Սաւուղ յայլազգեացն, ազդ եղեւ նմա եւ ասեն. Ահաւանիկ Դաւիթ յանապատին Գադդայ է։