4 Եւ ասեն ցնա Գաբաւոնացիքն. Ոչ գոյ մեր արծաթ եւ ոսկի առ Սաւուղայ եւ ի տան նորա, եւ ոչ պիտի մեզ այր սպանանել յԻսրայելէ։ Եւ նա ասէ. Եւ արդ զի՞նչ ասէք զի արարից ձեզ։
Եւ ասէ ցնա Լաբան. Զի՞նչ տաց քեզ։ Եւ ասէ ցնա Յակոբ. Մի՛ ինչ տար ինձ, բայց զայս եւեթ բանս արասցես ինձ. դարձեալ արածեցից զխաշինս քո եւ պահեցից։
Եւ փրկանս ընդ անձին ի սպանողէն որ մահապարտ իցէ՝ մի՛ առնուցուք. այլ մահու մեռանիցի։
Եւ մի՛ առնուցուք փրկանս վասն փախչելոյ ի քաղաքն ապաստանի առ միւսանգամ բնակելոյ յերկրին, մինչեւ մեռանիցի քահանայն մեծ։