Եւ ցԱմեսայի ասասջիք. Ո՞չ ոսկր իմ եւ մարմին իմ ես դու, եւ արդ օն եւ օն արասցէ ինձ Աստուած եւ օն եւ օն յաւելցէ, եթէ ոչ իշխան զօրուն լինիցիս առաջի իմ զամենայն աւուրս փոխանակ Յովաբայ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱբեսսա. Արդ առնէ մեզ չար Սաբեէ որդի Բոքորեայ վասն Աբիսողոմայ՝՝. արդ ա՛ռ դու ընդ քեզ զծառայս տեառն քո, եւ պնդեաց զհետ նորա. գուցէ գտանիցէ իւր քաղաքս ամուրս, եւ ածիցէ ստուերածս ի վերայ աչաց՝՝ մերոց։