Եւ անդ խրախուսեաց այր անօրէն, եւ անուն նորա Սաբեէ որդի Բոքորեայ այր Յեմինացի, փող եհար եղջերեաւ եւ ասէ. Չիք մեր մասն ի Դաւթի, եւ ոչ ժառանգութիւն յորդին Յեսսեայ. չուեա այր իւրաքանչիւր ի բնակութիւնս քո, Իսրայէլ։
ոչ այդպէս է բանդ. զի այր մի ի լեռնէ Եփրեմի, Սաբեէ անուն նորա՝ որդի Բոքորեայ, համբարձ զձեռն իւր ի վերայ արքայի Դաւթի. տուք ինձ զնա միայն, եւ գնացից ի քաղաքէ աստի։ Եւ ասէ կինն ցՅովաբ. Ահա գլուխ նորա ընկեսցի առ քեզ ընդ պարիսպս։
Եւ եմուտ Դաւիթ ի տուն իւր յԵրուսաղէմ. եւ ա՛ռ արքայ զտասն կանայսն զհարճս իւր զորս եթող պահել զտունն, եւ ետ զնոսա ի տուն պահեստի. եւ կերակրեաց զնոսա, եւ առ նոսա ոչ եմուտ. եւ էին նեղեալք, զի մինչեւ ցօր մահուան իւրեանց կեցին այրիք։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ ամենայն Իսրայէլ եթէ դարձաւ Յերոբովամ, առաքեցին եւ կոչեցին զնա ի ժողովուրդն, եւ թագաւորեցուցին զնա ի վերայ Իսրայելի. եւ ոչ ոք էր զկնի տանն Դաւթի, բայց միայն ի գաւազանէ տանն Յուդայ եւ Բենիամինի՝՝։