Սաւուղ եւ Յովնաթան սիրելիք եւ գեղեցիկք եւ վայելուչք, չմեկնեալք ի կենդանութեան իւրեանց, եւ ոչ մեկնեցան ի մահուան իւրեանց. թեթեւագոյնք քան զարծուիս, զօրացան առաւել քան զառիւծունս։
Եւ դու ինքնին գիտես, զոր ինչ արար ինձ Յովաբ որդի Շարուհեայ, զոր ինչ արար ընդ երկուս իշխանս զօրաց Իսրայելի՝ ընդ Աբեններ որդի Ներեայ եւ ընդ Ամեսայի որդի Յեթերայ, եւ սպան զնոսա, եւ խնդրեաց զարիւն պատերազմի ի խաղաղութեան, եւ ետ զարիւն անպարտ ի կեանս իւրում,՝՝ ի մէջ իւր եւ ի կօշիկս ոտից իւրոց։
Եւ ի Գադայ որոշեցան առ Դաւիթ, եւ յանապատէն՝՝ զօրաւորք ուժով, արք որք հարկանէին պատերազմ, առեալ վահանս եւ աշտեայս, եւ դէմք նոցա իբրեւ զդէմս առիւծու, եւ թեթեւագոյնք ոտիւք իբրեւ զայծեմունս ի վերայ լերանց արագութեամբ։
Դարձայ եւ տեսի ի ներքոյ արեգական, զի ոչ թեթեւաց են ընթացք, եւ ոչ զօրաւորաց պատերազմ, եւ ոչ իմաստնոց հաց, եւ ոչ հանճարեղաց մեծութիւն, եւ ոչ գիտնոց շնորհք. զի ժամանակ եւ պատահար պատահէ ամենեցուն նոցա։
Պատասխանի ետ Դաւիթ եւ ասէ ցԱքիմելէք Քետացի եւ ցԱբեսսա որդի Շարուհեայ եղբայր Յովաբայ, եւ ասէ. Ո՞ մտցէ ընդ իս առ Սաւուղ ի բանակն։ Եւ ասէ Աբեսսա. Ես մտից ընդ քեզ։