Եւ Դաւիթ ելանէր ընդ զառ ի վերն Ձիթենեաց, ելանէր եւ լայր, եւ զգլուխ իւր ծածկեալ. եւ ինքն երթայր բոկ. եւ ամենայն ժողովուրդն ընդ նմա ձորձ զգլխով, այր իւրաքանչիւր ելանէին եւ լային։
Եւ խռովեցաւ արքայ եւ ել ի վերնատուն դրանն եւ ելաց. եւ այսպէս ասէր ի լալ իւրում. Որդեակ իմ Աբիսողոմ, Աբիսողոմ որդեակ իմ, ո՛ տայր զմահ իմ փոխանակ քո. ես փոխանակ քո,՝՝ Աբիսողոմ որդեակ իմ, որդեակ իմ Աբիսողոմ։
Եւ եմուտ Յովաբ առ արքայ ի տուն եւ ասէ. Յամօթ արարեր այսօր զերեսս ամենայն ծառայից քոց, որ ապրեցուցին զքեզ այսօր, եւ զանձինս ուստերաց եւ դստերաց քոց, եւ զանձինս կանանց եւ զհարճից քոց.