Եւ ասէ այրն ցՅովաբ. Եթէ կշռով իսկ առնուի ի ձեռաց քոց՝՝ հազար սիկղ արծաթոյ, ոչ ձգէի զձեռն իմ յորդի արքայի. զի յականջս մեր պատուիրեաց արքայ քեզ եւ Աբեսսայ եւ Եթթեայ, եւ ասէ. Զգոյշ լինիջիք պատանեկին Աբիսողոմայ,
Եւ ցԱմեսայի ասասջիք. Ո՞չ ոսկր իմ եւ մարմին իմ ես դու, եւ արդ օն եւ օն արասցէ ինձ Աստուած եւ օն եւ օն յաւելցէ, եթէ ոչ իշխան զօրուն լինիցիս առաջի իմ զամենայն աւուրս փոխանակ Յովաբայ։