5 Եւ լինէր յորժամ մերձենայր առ նա այր երկիր պագանել նմա, ձգէր զձեռն իւր եւ առ ինքն մատուցանէր, եւ համբուրէր զնա։
Եւ եմուտ Յովաբ առ արքայ եւ պատմեաց նմա. եւ կոչեաց զԱբիսողոմ. եւ եմուտ առ արքայ եւ երկիր եպագ նմա, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի արքայի. եւ համբուրեաց արքայ զԱբիսողոմ։
Եւ ասէ Յովաբ ցԱմեսայի. Եթէ ո՞ղջ իցես, եղբայր։ Եւ կալաւ Յովաբ աջով ձեռամբն զմօրուացն Ամեսայայ համբուրել զնա։
եթէ աղաչիցէ զքեզ թշնամին, եւ ի ձայն բարձր աղերսիցէ՝՝, մի՛ հաւատար նմա. զի եւթն չարիք կան ի սրտի նորա։
Համբոյր մի դու ոչ ետուր ինձ, սա աւասիկ յորմէ հետէ մտեալ եմ, ոչ դադարեաց ի համբուրելոյ զոտս իմ։