4 Եւ ասէր Աբիսողոմ. Ո՜ կացուցանէր զիս դատաւոր ի վերայ երկրիս, եւ առ իս գայր ամենայն այր որոյ էր հակառակութիւն եւ դատաստան, եւ առնէի նմա իրաւունս։
Եւ լինէր յորժամ մերձենայր առ նա այր երկիր պագանել նմա, ձգէր զձեռն իւր եւ առ ինքն մատուցանէր, եւ համբուրէր զնա։
Մի՛ հպարտանար առաջի թագաւորի, եւ մի՛ ի տեղիս մեծամեծաց մատչիր.
Գովեսցէ զքեզ ընկերն՝ եւ մի՛ քո բերան, օտարն՝ եւ մի՛ քո շրթունք։
նոցա ազատութիւն խոստանան, եւ ինքեանք ապականութեանն ծառայք են. զի որով իւիք եւ յաղթիցի ոք, նորին եւ ծառայ է։
Եւ ո՜ տայր զժողովուրդս զայս ի ձեռս իմ, եւ փոխէի զԱբիմելէք. եւ ասէի ցԱբիմելէք. Բազմացո զզօրս քո եւ ել ինձ։