9 Եւ ասէ կինն Թեկուացի. Յիմ վերայ, արքայ, անօրէնութիւնն, եւ ի վերայ տան հօր իմոյ, եւ արքայ եւ աթոռ իւր քաւեալ։
Եւ ասէ ցնա մայրն իւր. Յիմ վերայ անէծքն այն, որդեակ. բայց միայն լուր ձայնի իմում եւ երթ ած ինձ։
Ես առնում զդա յերաշխի. ի ձեռաց իմոց խնդրեսջիր զդա. եթէ ոչ ածից զդա առ քեզ եւ կացուցից առաջի քո, յանցաւոր եղէց զամենայն աւուրս։
Եւ ասէ արքայ. Ո՞վ է որ խօսեսցի ընդ քեզ, եւ ածցես զնա առ իս եւ ոչ եւս մերձեսցի առ քեզ։
Եւ ասէ արքայ. Երթ ողջամբ ի տուն քո, եւ ես պատուիրեցից վասն քո։
Եւ դարձան արիւնք նոցա ի գլուխ դորա եւ ի գլուխ զաւակի դորա յաւիտեան. եւ Դաւթի եւ զաւակի իւրոյ եւ տան իւրոյ եւ աթոռոյ իւրոյ եղիցի խաղաղութիւն ի Տեառնէ յաւիտեան։
Եւ մի՛ շաղախիցէք զերկիրն. եւ ոչ քաւիցի երկիրն յարենէն հեղլոյ ի վերայ նորա, եթէ ոչ արեամբն հեղլով։
Պատասխանի ետ ամենայն ժողովուրդն եւ ասէ. Արիւն դորա ի վերայ մեր եւ ի վերայ որդւոց մերոց։
Եւ անկաւ առ ոտս նորա եւ ասէ. Յիս, տէր, վնաս իմ. բայց խօսեսցի աղախին քո յականջս քո, եւ լուիցես բանից աղախնոյ քո։