Եւ եղեւ յետ աւուրն երկրորդի՝՝, եւ ահա այր եհաս ի բանակէ զօրուն Սաւուղայ, եւ հանդերձք իւր պատառեալք, եւ հող զգլխով իւրով. եւ եղեւ ի մտանել նորա առ Դաւիթ, անկաւ յերկիր եւ երկիր եպագ նմա։
Եւ անկաւ Յովաբ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր եւ երկիր եպագ նմա, եւ օրհնեաց զարքայ։ Եւ ասէ Յովաբ. Այսօր գիտաց ծառայ քո եթէ գտի շնորհս յաչս քո, տէր իմ արքայ, զի արար տէր իմ արքայ զբան ծառայի իւրոյ։
Եւ աղաղակեաց Աքիմաաս եւ ասէ ցարքայ. Ողջոյն է։ Եւ երկիր եպագ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր եւ ասէ. Օրհնեալ է Տէր Աստուած քո, որ փակեաց զարս ատելիս քո՝՝ որ ամբարձին զձեռս իւրեանց ի վերայ տեառն մերոյ արքայի։
Եւ եմուտ պատանեակն. եւ յարեաւ Դաւիթ յԱրգաբայն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկիր եպագ նմա երիցս անգամ, եւ համբուրեաց իւրաքանչիւր զընկեր իւր, եւ ելաց իւրաքանչիւր ի վերայ ընկերի իւրոյ մինչեւ ցմեծ վախճան՝՝։