Եւ ասէ արքայ. Միթէ ձեռն Յովաբայ իցէ՞ յամենայնի յայդմիկ ընդ քեզ։ Եւ ասէ կինն ցարքայ. Կենդանի է անձն քո, տէր իմ արքայ, եթէ իցէ յաջ կամ յահեակ յամենայնէ զոր խօսեցաւ տէր իմ արքայ. զի ծառայ քո Յովաբ՝ նա պատուիրեաց ինձ, եւ նա եդ ի բերան աղախնոյ քո զամենայն բանս զայսոսիկ,
Եւ իմացուցեալ ածին զնոսա առաջի իշխանացն որ էին ի տեղւոջ գանձաւորացն՝՝. եւ եդի բանս ի բերանս նոցա խօսել ընդ եղբարս իւրեանց. Նաթանիմ, որ էր ի տեղի գանձաւորացն զորս ածին առ մեզ, որք երգէին ի տան Աստուծոյ մերոյ։
Եդից զբանս իմ ի բերանս քո, եւ ընդ հովանեաւ ձեռին իմոյ ծածկեցից զքեզ, որով կանգնեցի զերկինս եւ արկի զհիմունս երկրի, եւ ասացի ցՍիոն. Ժողովուրդ իմ ես դու։
Եւ այս նոցա որ յինէն ուխտ, ասէ Տէր. Հոգին իմ որ է ի քեզ եւ բանք զոր ետու ի բերան քո՝ մի՛ պակասեսցեն ի բերանոյ քումմէ եւ ի բերանոյ զաւակի քո. եւ ի բերանոյ զաւակէ զաւակի քո, ասէ Տէր, յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։