Եւ օձն էր իմաստնագոյն քան զամենայն գազանս որ ի վերայ երկրի՝՝ զոր արար Տէր Աստուած. եւ ասէ օձն ցկինն. Զի՞ է զի ասաց՝՝ Աստուած թէ Յամենայն ծառոց որ իցեն ի ներքս ի դրախտի այդր՝ մի՛ ուտիցէք։
Պատասխանի ետ Յովնադաբ որդի Սամաայ եղբօր Դաւթի եւ ասէ. Մի՛ ասասցէ տէր իմ արքայ եթէ ամենայն որդիք արքայի մեռան, զի Ամոն միայն մեռաւ. քանզի ի բերան Աբիսողոմայ կայր, յօրէ յորմէ տառապեցոյց զԹամար զքոյր նորա։
Առաքեաց Յովաբ ի Թեկուէ, եւ առ անտի կին մի իմաստուն, եւ ասէ ցնա. Սուգ առ եւ զգեցիր հանդերձ սգոյ. մի՛ օծանիցիս իւղով, եւ եղիցես իբրեւ զկին մի սգացեալ ի վերայ բազմօրեայ մեռելոյ։
Եւ ասէ Սամուէլ ցՅեսսէ. Ա՞յդչափ են մանկտիդ։ Եւ ասէ. Կայ մեւս եւս փոքրիկ եւ արածէ խաշն։ Եւ ասէ Սամուէլ ցՅեսսէ. Առաքեա եւ ած զնա. զի ոչ բազմեսցուք մինչեւ ի գալ նորա այսր։