եւ եզեն արջառս եւ ոչխարս եւ գառինս բազումս, եւ կոչեաց զամենայն որդիս արքայի եւ զԱբիաթար քահանայ եւ զՅովաբ իշխան զօրուն. եւ զՍողոմոն զծառայ քո ոչ կոչեաց։
զի էջ այսօր եւ եզեն արջառս եւ ոչխարս եւ գառինս բազումս, եւ կոչեաց զամենայն որդիսն արքայի եւ զիշխանս զօրուն եւ զԱբիաթար քահանայ. եւ ահա ուտեն եւ ըմպեն առաջի նորա, եւ ասեն. Կեցցէ արքայ Ադոնիա։
Եւ եզեն Ադոնիա ոչխարս եւ եզինս եւ գառինս առ վիմին Զոողեթայ, որ է մօտ յերկիրն Ռովգելայ. եւ կոչեաց զամենայն զեղբարս իւր զորդիս արքայի, եւ զամենայն զարս Յուդայ զծառայս արքայի.
Եւ շինեաց աշտարակս յանապատին, եւ փորեաց ջրհորս բազումս, վասն զի անասուն բազում էր նորա ի Սեփեղա եւ ի դաշտին, եւ այգեգործք ի լերինն եւ ի Կարմեղոս. քանզի սիրէր զերկրագործութիւն։
Եւ էր այր մի ի Մաոն, եւ հօտք իւր՝՝ ի Կարմեղոս, եւ այրն մեծատուն էր յոյժ. եւ նորա էին ոչխարք երեք հազարք, եւ այծք հազար. եւ եղեն կտուրք հօտիցն ի Կարմեղոս։
Եւ գնաց Աբիգեա առ Նաբաղ. եւ էր խրախութիւն ի տան նորա իբրեւ զխրախութիւն թագաւորի, եւ սիրտ Նաբաղու զուարճացեալ էր յինքեան, եւ ինքն արբեալ էր յոյժ. եւ ոչ պատմեաց նմա բան մի մեծ կամ փոքր մինչեւ ցլոյս առաւօտուն։
Եւ արդ աւասիկ լուայ եթէ կտուրք են հօտից քոց որ ընդ մեզ էին յանապատի աստ՝՝, եւ ոչ արգելաք զդոսա, եւ ոչ խուեցաք զդոսա եւ ոչ իւիք զամենայն աւուրս որչափ եւ էին ընդ մեզ ի Կարմեղոս։