Եւ եկն Աքաաբ ի տուն իւր տխրեալ եւ լքեալ վասն բանին զոր խօսեցաւ ընդ նմա Նաբովթ Յեզրայելացի եւ ասէ. Ոչ տաց քեզ զժառանգութիւն հարց իմոց։ Եւ ննջեաց ի մահիճս իւր, եւ ծածկեաց զերեսս իւր, եւ ոչ եկեր հաց։
Երդմնեցուցանեմ զձեզ, դստերք Երուսաղեմի, ի զօրութիւնս եւ ի հաստատութիւնս ագարակի,՝՝ եթէ գտանիցէք զեղբօրորդին իմ՝ պատմեսջիք նմա, եթէ խանդակաթ եմ ես ի սէր քո։