10 Եւ ասէ Ամոն ցԹամար. Տար զխորտիկսդ ի սենեակ, եւ կերայց ի ձեռաց քոց։ Եւ ա՛ռ Թամար զբլիթսն զոր արար, եւ տարաւ Ամոնի եղբօր իւրում ի սենեակն,
եւ մատոյց նմա ուտել։ Եւ նա բուռն եհար զնմանէ եւ ասէ ցնա. Եկ ննջեա ընդ իս, քոյր իմ։
եւ առ զտապակն եւ թափեաց առաջի նորա. եւ ոչ կամեցաւ ուտել. եւ ասէ Ամոն. Հանէք զամենայն այր յինէն արտաքս։ Եւ հանին արտաքս զամենայն այր ի նմանէ։