ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԵՐԿՐՈՐԴ 12:7 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
7 Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Դու ես այրն որ արարեր զայն՝՝. այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Ես եմ որ օծի զքեզ թագաւոր ի վերայ ամենայն Իսրայելի, եւ ես փրկեցի զքեզ ի ձեռաց Սաւուղայ.
Եւ ասէ կինն. Ընդէ՞ր խորհեցար այդպիսի ինչ ի վերայ ժողովրդեանն Աստուծոյ կամ թէ ի բերանոյ արքայի՞ իցէ բանն այն վնասու՝ չդարձուցանել արքայի զմերժեալն յիւրմէ.
Եւ ասէ ցնա. Այսպէս ասէ Տէր. Փոխանակ զի հաներ դու զայրն վնասակար ի ձեռաց իմոց, եղիցի անձն քո փոխանակ անձին նորա, եւ ժողովուրդ քո փոխանակ ժողովրդեան նորա։
Եւ ասէ Սամուէլ ցՍաւուղ. Ի զուր է քեզ, զի ոչ պահեցեր զպատուիրանն իմ զոր պատուիրեաց Տէր՝՝. զի այժմ հաստատէր Տէր զթագաւորութիւն քո ի վերայ Իսրայելի մինչեւ յաւիտեան.
Եւ ա՛ռ Սամուէլ զեղջեւրն իւղոյ, եւ օծ զնա ի մէջ եղբարց իւրոց. եւ խաղաց Հոգի Տեառն ի վերայ Դաւթի յօրէ յայնմանէ եւ առ յապա. եւ յարեաւ Սամուէլ եւ գնաց յԱրիմաթեմ։
Եւ ասէ Սաւուղ. Տաց զնա նմա կնութեան, եւ եղիցի նմա ի գայթագղութիւն։ Եւ էր ի վերայ Սաւուղայ՝՝ ձեռն այլազգեացն։ Եւ ասէ Սաւուղ ցԴաւիթ. Երկոքումբք փեսայասցիս դու ինձ այսօր։
Եւ նստաւ Դաւիթ յանապատին ի Մասերեթ յանձուկսն, եւ նստէր ի լերին անապատին Զիփայ ի մռայլ լերինն ի մթին երկրին՝՝։ Եւ խնդրէր զնա Սաւուղ զամենայն աւուրս, եւ ոչ մատնեաց զնա Տէր ի ձեռս նորա։