եւ չիք ինչ ի տան աստ որ մեծ է քան զիս. եւ չիք ինչ զատեալ յինէն բայց ի քէն՝ զի կին նորա ես. եւ զիա՞րդ առնիցեմ զբանդ զայդ զչար եւ զմեծ, եւ մեղանչիցեմ առաջի Աստուծոյ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցՏէր, իբրեւ ետես զհրեշտակն որ հարկանէր զժողովուրդն, ասէ. Աւասիկ կամ, ես մեղայ, ես հովիւս յանցեայ, եւ դոքա ոչխարքդ զի՞ արարին. եղիցի ձեռն քո յիս եւ ի տուն հօր իմոյ։
Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ արքայ Յերոբովամ զբանս առնն Աստուծոյ բարբառելոյ ի վերայ սեղանոյն որ ի Բեթէլ, ձգեաց արքայ զձեռն իւր ի սեղանոյ անտի եւ ասէ. Կալարուք զդա։ Եւ գօսացաւ ձեռն նորա զոր ձգեաց ի նա, եւ ոչ կարաց դարձուցանել զնա առ ինքն։
Եւ ասէ արքայն Իսրայելի ցՅովսափատ. Է աստ այր մի հարցանել նովաւ զՏէր, եւ ես ատեցի զնա, զի ոչ խօսի զինէն բարի, այլ չար. Միքիա որդի Յեմլեայ։ Եւ ասէ Յովսափատ արքայ Յուդայ՝՝. Մի՛ ասասցէ այդպէս արքայ։
Եւ առաքեաց առ նա իշխան յիսնապետ եւ զյիսունս նորա, եւ ել եւ եկն առ նա. եւ Եղիա նստէր ի վերայ գլխոյ լերինն. եւ խօսեցաւ յիսնապետն եւ ասէ ցնա. Այրդ Աստուծոյ, արքայ կոչեաց զքեզ, էջ այտի։
Եւ եղեւ ի խօսելն նորա ասէ ցնա. Միթէ խորհրդակի՞ց թագաւորի ետուն զքեզ. զգոյշ լեր՝ գուցէ տանջեսցիս։ Եւ լռեաց մարգարէն, եւ ասէ. Գիտեմ զի խորհի Տէր ի վերայ քո եղծանել զքեզ. վասն զի արարեր զայդ, եւ ոչ անսացեր խրատուս իմում։
Պատասխանի ետ եւ ասէ ցայնոսիկ որ կային առաջի նորա. Ի բաց արարէք զհանդերձս աղտեղիս ի նմանէ։ Եւ ասէ ցնա. Ահա բարձի ի քէն զանօրէնութիւնս քո. եւ ագուցէք դմա պճղնաւոր.
ապա թէ ոչ՝ պարտ էր նմա բազում անգամ չարչարել ի սկզբանէ աշխարհի. բայց արդ աւասիկ մի անգամ ի կատարած յաւիտեանց յանարգութիւն մեղաց իւրով պատարագաւն յայտնեալ է։
եւ ի Յիսուսէ Քրիստոսէ հաւատարիմ վկայէն, որ է անդրանիկ ի մեռելոց, եւ իշխան թագաւորութեանց երկրի. որ սիրեաց զմեզ, եւ ելոյծ զկապանս մեղաց մերոց՝՝ արեամբն իւրով.
Եւ ասէ Սաւուղ ցՍամուէլ. Վասն լսելոյ իմոյ ձայնի ժողովրդեանն՝՝. եւ չոգայ ի ճանապարհն զոր առաքեաց զիս Տէր, եւ ածի զԱգագ արքայ Ամաղեկայ, եւ զԱմաղէկ սատակեցի։