12 Եւ ասէ Դաւիթ ցՈւրիա. Նիստ այսօր աստ, եւ վաղիւ արձակեցից զքեզ։ Եւ նստաւ Ուրիա յԵրուսաղէմ յաւուր յայնմիկ, եւ ի վաղիւ անդր։
Կոչեաց զնա Դաւիթ, եկեր նա առաջի նորա եւ արբ եւ արբեցաւ, եւ ել անագանի, ննջեաց յանկողնի իւրում ընդ ծառայս տեառն իւրոյ, եւ ի տուն իւր ոչ էջ։
Եթէ քաղցրասցի ի բերան նորա չարութիւն, թաքուսցէ զայն ի ներքոյ լեզուի իւրոյ,
զի եւ անտի եւս ձեռս ի գլուխ ելցես. զի մերժեաց Տէր զյոյսն քո, եւ ոչ եւս աջողեսցիս ի նմա։