Սաւուղ եւ Յովնաթան սիրելիք եւ գեղեցիկք եւ վայելուչք, չմեկնեալք ի կենդանութեան իւրեանց, եւ ոչ մեկնեցան ի մահուան իւրեանց. թեթեւագոյնք քան զարծուիս, զօրացան առաւել քան զառիւծունս։
ոչ գտանիցեն զնա աւարաբաշխք, առնել սէր բարեկամաց ի գլուխ արանց։ Եւ եգել զաղիս նորա կապուտ երանգոցն՝ Սիսարայ, կապուտ երանգոցն գոյնագոյն նկարուց, նարօտ պէսպէս նկարուց. այն էր պարանոցին նորա կապուտ՝՝։