Սաւուղ եւ Յովնաթան սիրելիք եւ գեղեցիկք եւ վայելուչք, չմեկնեալք ի կենդանութեան իւրեանց, եւ ոչ մեկնեցան ի մահուան իւրեանց. թեթեւագոյնք քան զարծուիս, զօրացան առաւել քան զառիւծունս։
Պատմեցաք առաջի նորա իբրեւ զմանուկ,՝՝ իբրեւ զարմատ ի ծարաւուտ երկրէ. ոչ գոյր նորա տեսիլ եւ ոչ փառք. տեսաք մեք զնա, եւ ոչ գոյր նորա տեսիլ եւ ոչ գեղեցկութիւն.
Եւ հովուեցից խաշինն կոտորելոյ յերկրին Քանանացւոց։ Եւ առից ինձ երկուս գաւազանս. զմին կոչեցից Գեղեցկութիւն, եւ զերկրորդն կոչեցից Վիճակ, եւ արածեցից զխաշինսն։