12 եւ փութալ հասանել գալստեան աւուրն Տեառն. յորում երկինք հրայրեացք լուծանիցին, եւ բնութիւնք հրդեհեալ հալիցին։
Ողորմեա ինձ, Աստուած, ըստ մեծի ողորմութեան քում, ըստ բազում գթութեան քում քաւեա զանօրէնութիւնս իմ,
Խռովութեամբ խռովեսցի երկիր, եւ տարակուսելով տարակուսեսցի երկիր. խոնարհեցաւ.
Եւ հալեսցին ամենայն զօրութիւնք երկնից, եւ գալարեսցին երկինք իբրեւ զմագաղաթ, եւ ամենայն աստեղք թօթափեսցին իբրեւ զտերեւ յորթոյ եւ որպէս անկանի տերեւ ի թզենւոյ։
Եւ շարժեսցին լերինք ի ներքոյ նորա, եւ ձորք հալեսցին իբրեւ զմոմ առաջի հրոյ, եւ իբրեւ զջուր հոսեալ ընդ զառիվայր։
Զի գալոց է Որդի մարդոյ փառօք Հօր իւրոյ հանդերձ հրեշտակօք իւրովք, եւ յայնժամ հատուսցէ իւրաքանչիւր ըստ գործս իւր։
Ամէն ասեմ ձեզ, զի իցեն ոմանք ի սոցանէ որք աստ կան, որք ոչ ճաշակեսցեն զմահ, մինչեւ տեսցեն զՈրդի մարդոյ եկեալ արքայութեամբ իւրով։
վստահ եմ յայդ թէ որ սկսաւն ի ձեզ զգործս բարեաց՝ կատարեսցէ մինչեւ յօրն Յիսուսի Քրիստոսի.
եւ ակնկալցուք երանելի յուսոյն, եւ յայտնութեան փառաց մեծին Աստուծոյ եւ Փրկչին մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի.
Այլ եկեսցէ օր Տեառն իբրեւ զգող, յորում երկինք տագնապաւ անցցեն, եւ բնութիւնք հրով կիզեալ լուծցին, եւ երկիր եւ որ միանգամ ի նմա գործք գտանիցին։
Եւ ի լուծանել այսպէս այսր ամենայնի, որպիսի՞ ինչ պարտ իցէ ձեզ գտանել, այլ սուրբ եւ աստուածապաշտ կարգաւ ակն ունել
եւ ասիցեն. Ո՞ւր են աւետիք գալստեան նորա. զի յորմէ հետէ հարքն ննջեցին, ամենայն ինչ նոյնպէս կայ մնայ ի սկզբանէ արարածոց։
Եւ այժմ երկինք եւ երկիր նովին բանիւ գանձեալ են, հրոյ պահեալք յօրն դատաստանի եւ կորստեան ամբարիշտ մարդկան։
պահել զանձինս սիրովն Աստուծոյ ակն ունել ողորմութեանն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի ի կեանսն յաւիտենական։