Եւ ասէ Եղիա. Նախանձեցայ զնախանձ Տեառն ամենակալի. զի թողին զքեզ որդիքն Իսրայելի, զսեղանս քո կործանեցին, եւ զմարգարէս քո կոտորեցին սրով. ես միայն մնացեալ եմ, եւ խնդրեն զանձն իմ առնուլ զսա։
Եւ տեսեալ իշոյն զհրեշտակ Աստուծոյ զի կայր նմա ընկիճեալ ի ճանապարհին, եւ սուսեր մերկ ի ձեռին իւրում, խուսեաց էշն ի ճանապարհէն եւ երթայր ընդ դաշտն. եւ եհար գաւազանաւ զէշն ուղղել զնա ի ճանապարհն։
Այլ ունիմ առ քեզ սակաւ, զի կայ առ քեզ վարդապետութիւնն՝՝ Բաղաամու, որ ուսոյց զԲաղակ դնել գայթակղութիւն առաջի որդւոցն Իսրայելի, ուտել նոցա զոհեալ եւ պոռնկել։