Պակասեցայ ես յազգատոհմէ իմմէ. թողի զմնացորդս կենաց իմոց. ելին եւ գնացին յինէն՝ որպէս որ քակէ զտաղաւար կանգնեալ. եղեւ ոգի իմ առ յինէն իբրեւ ոստայն սատարաց մերձ ի հատանել։
Եւ զարթոյց Տէր զոգի Զորաբաբելի որդւոյ Սաղաթիելի յազգէ Յուդայ, եւ զոգի Յեսուայ Յովսեդեկեայ քահանայի մեծի, եւ զոգի ամենայն մնացորդաց ժողովրդեանն. եւ մտանէին եւ գործէին զգործ ի տան Տեառն ամենակալի Աստուծոյ իւրեանց, ի քսան եւ ի չորս ամսոյն վեցերորդի, յամին երկրորդի Դարեհի արքայի։
որպէս իրաւ իսկ թուի ինձ խորհել զայս վասն ձեր ամենեցուն, վասն ունելոյ ինձ զձեզ՝՝ ի սրտի ի կապանս իմում, եւ ի պատասխանատուութեան իմում եւ ի հաստատութեան աւետարանին, կցորդս ինձ շնորհաց զձեզ ամենեսին լինել։