12 Ապա ուրեմն թէ եւ գրեցի ես առ ձեզ, ոչ վասն այնորիկ որ զրկեացն, եւ ոչ վասն այնորիկ որ զրկեցաւն, այլ վասն յայտնի լինելոյ փութոյն ձերոյ որ վասն մեր առ ձեզ առաջի Աստուծոյ։
Ընդէ՞ր. իբրու թէ ո՞չ սիրիցեմ զձեզ. զայն Աստուած գիտէ.
Թող զայլ նեղութիւնսն, եւ զի հանապազ խուժանն ի վերայ իմ կուտէր, եւ հոգք ամենայն եկեղեցեացն՝՝։
Քանզի ոչ եմք իբրեւ զայլսն որ վաճառական լինին բանին Աստուծոյ. այլ իբրեւ ի հաստատութենէ, այլ իբրեւ յԱստուծոյ առաջի Աստուծոյ ի Քրիստոս խօսիմք։
Վասն այնորիկ իսկ եւ գրեցի, զի զչափ առից զձեր եթէ յամենայնի հպատակ իցէք։
Զի թէ եւ տրտմեցուցի զձեզ թղթովն, ոչ զղջանամ, թէպէտ եւ զղջացեալ էի. քանզի տեսանեմ զի թուղթն այն թէ եւ առ ժամանակ մի տրտմեցոյց զձեզ.
(Ապա եթէ ոք իւրում տանն վերակացու չգիտիցէ լինել, զիա՞րդ եկեղեցւոյ Աստուծոյ խնամակալ լիցի։)