5 Ապա թէ ոք տրտմեցոյց, ոչ եթէ զիս տրտմեցոյց, այլ փոքր ի շատէ, զի մի՛ ծանրացայց ամենեցուն ձեզ։
Բարկութիւն հօր որդի անմիտ, եւ ցաւք են ծնանելեաց նորա։
Եւ ահա կին մի Քանանացի ի սահմանաց անտի նոցա ելեալ՝ աղաղակէր եւ ասէր. Ողորմեաց ինձ, Տէր, որդի Դաւթի, դուստր իմ չարաչար այսահարի։
Եղերուք իբրեւ զիս, քանզի եւ ես իբրեւ զձեզդ էի. եղբարք, աղաչեմ զձեզ, չիք ինչ ձեր մեղուցեալ առ իս։
Այլ ես յուսացեալ եմ ի ձեզ Տերամբ, թէ ոչ այլազգ ինչ խորհիցիք, եւ որ խռովեցուցանէ զձեզ՝ կրեսցէ դատաստան, ո ոք եւ իցէ։