4 Զի ի բազում վշտաց եւ ի նեղութենէ սրտի գրեցի առ ձեզ բազում արտասուօք. ոչ զի տրտմիցիք, այլ զի զսէրն իմ գիտասջիք զոր ունիմ առաւելապէս առ ձեզ։
Նախանձեցուցանեմ զձեզ ի նախանձն Աստուծոյ. զի խօսեցայ զձեզ առն միում, իբրեւ զկոյս մի սուրբ յանդիման կացուցանել Քրիստոսի։
Բայց ես մտադիւրութեամբ ծախեցից, եւ ծախեցայց վասն անձանց ձերոց, զի թէպէտ եւ յառաւել սիրոյն զձեզ՝ սակաւ սիրիցեմ։
Վասն այնորիկ իսկ եւ գրեցի, զի զչափ առից զձեր եթէ յամենայնի հպատակ իցէք։
Ապա ուրեմն թէ եւ գրեցի ես առ ձեզ, ոչ վասն այնորիկ որ զրկեացն, եւ ոչ վասն այնորիկ որ զրկեցաւն, այլ վասն յայտնի լինելոյ փութոյն ձերոյ որ վասն մեր առ ձեզ առաջի Աստուծոյ։
Զի բազումք գնան, զորոց բազում անգամ ասէի ձեզ, բայց արդ եւ լալով իսկ ասեմ, զթշնամեաց խաչին Քրիստոսի։