9 Զի մի՛ թուեցայց իբրեւ ահ ինչ արկանել ձեզ թղթովքս.
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։
ասիցեն. Թուղթքս ծանունք են եւ սաստիկք, բայց տեսիլ մարմնոյ՝ տկար, եւ բանն արհամարհեալ.
Զի թէ առաւել եւս պարծեցայց վասն իշխանութեանս մերոյ, զոր ետ մեզ Տէր ի շինել եւ ոչ ի քակել զձեզ, ոչինչ ամաչեցից։