5 Զի որպէս առաւելան չարչարանքն Քրիստոսի ի մեզ, նոյնպէս եւ ի ձեռն Քրիստոսի առաւել լիցի եւ մխիթարութիւնն մեր։
Եւ ահա էր այր մի յԵրուսաղէմ, որոյ անուն էր Սիմէովն, եւ էր այրն այն արդար եւ երկիւղած, եւ ակն ունէր մխիթարութեանն Իսրայելի. եւ Հոգի Սուրբ էր ի նմա։
Եւ անկեալ յերկիր՝ լուաւ բարբառ որ ասէր ցնա. Սաւուղ, Սաւուղ, զի՞ հալածես զիս։
Եւ եթէ որդիք, ապա եւ ժառանգք. ժառանգք Աստուծոյ, եւ ժառանգակիցք Քրիստոսի. եթէ չարչարանացն կցորդ լինիմք, եւ փառացն հաղորդ լինելոց եմք։
ըստ ակնկալութեան եւ յուսոյն իմոյ, զի մի՛ իւիք յամօթ եղէց, այլ ամենայն համարձակութեամբ, որպէս յամենայն ժամ եւ այժմ, մեծասցի Քրիստոս ի մարմնի իմում, եթէ՛ կենօք եւ եթէ՛ մահու։
Արդ եթէ մխիթարութիւն ինչ իցէ ի Քրիստոս, եթէ սփոփութիւն սիրոյ, եթէ հաղորդութիւն Հոգւոյ, եթէ գթութիւն եւ ողորմութիւն,
ճանաչել զնա եւ զզօրութիւն յարութեան նորա եւ զհաղորդութիւն չարչարանաց նորա, կերպարանակից լինել մահու նորա.
Եւ արդ ուրախ եմ ի չարչարանս իմ վասն ձեր, եւ լնում զպակասութիւն նեղութեանցն Քրիստոսի ի մարմնի իմում վասն մարմնոյ նորա, որ է եկեղեցի.
հալածանաց, չարչարանաց, որպիսիք եղեն ինձ յԱնտիոք եւ յԻկոնիոն եւ ի Լիւստրոս, որպիսի՛ հալածանաց համբերի, եւ յամենայնէ փրկեաց զիս Տէր։
այլ իբրեւ հաղորդեալք Քրիստոսի չարչարանացն ուրախ լինիջիք, զի եւ ի յայտնութեան փառաց նորա ցնծացեալք բերկրեսջիք։