Եւ ո՞վ գիտէ իմաստուն լինիցի թէ անմիտ, եւ կամ իշխելո՞ց իցէ ամենայն վաստակոցն իմոց զոր եսն վաստակեցի, եւ յորս իմաստնացայ ընդ արեգակամբ. սակայն եւ այս ունայնութիւն է։
Իբրեւ շունք լիրբք եղեն յանձինս իւրեանց որ ոչ գիտեն զյագուրդ. եւ են չարք՝ եւ՝՝ ոչ ճանաչեն զհանճար. ամենեքին ըստ իւրաքանչիւր ճանապարհաց իւրեանց գնացին։՝՝
եւ բամբասէին զիս՝՝ առաջի ժողովրդեան իմոյ վասն ափոյ միոյ գարւոյ եւ կոտորոյ միոյ հացի, սպանանել զանձինս որ ոչ էին մահապարտք, եւ ապրեցուցանել զանձինս որոց ոչ էր պարտ կեալ, ի բարբառելն ձեր յականջս ժողովրդեանն, որ ախորժէ զբարբառ նանրութեան։
Առաջնորդք նորա կաշառօք դատէին, եւ քահանայք նորա վարձուք տային պատասխանի, եւ մարգարէք նորա արծաթով պատմէին զըղձութիւնս, եւ ի Տէր ապաստան լինէին եւ ասէին. Ո՞չ ապաքէն Տէր ընդ մեզ է, եւ ոչ եկեսցէ ի վերայ մեր չարիք։
տեսի յաւարին ամղան մի նկարէն գեղեցիկ, եւ երկերիւր երկդրամեան արծաթոյ, եւ լեզու մի ոսկի որոյ յիսուն երկդրամեան էր ձոյլ նորա, եւ ցանկացեալ նոցա առի. եւ ահաւանիկ թաքուցեալ կայ ընդ հողով ի վրանի իմում, եւ արծաթն թաքուցեալ կայ ի ներքոյ նոցա։
եւ կինամոմոն եւ ամենայն խունկ եւ եւղ եւ կնդրուկ եւ գինի եւ ձէթ եւ նաշիհ եւ ցորեան, եւ ստացուածք ամենայն,՝՝ արջառ եւ ոչխար. եւ երիվարաց եւ կառաց որ վայել է մարմնոց՝՝ եւ ոգւոց մարդկան։