Եւ ասասցես ի սրտի քում. Ո՞ ծնաւ ինձ զսոսա. զի ես անզաւակ եւ այրի էի, պանդուխտ եւ արգելական. եւ զսոսա ինձ ո՞ սնոյց, զի ես միայն մնացեալ էի, եւ սոքա ո՞ւր էին։
Ո՞վ իցէ ի ձէնջ որ երկնչի ի Տեառնէ, լուիցէ զձայն ծառայի նորա. որ գնային ընդ խաւար՝ եւ ոչ գոյր նոցա լոյս, յուսացեալք յանուն Տեառն եւ խրախուսեալք յԱստուած՝՝։
Եւ յարուցեալ Պետրոս եկն ընդ նոսա, զոր իբրեւ եկն՝ հանին ի վերնատունն. եւ կացին շուրջ զնովաւ այրիքն ամենայն, լային եւ ցուցանէին զձորձս եւ զհանդերձս, որչափ առնէր նոցա Այծեմնիկն։
Եւ ահա մեկնեցան ի միմեանց առնակինն եւ կոյսն. զի կոյսն հոգայ զՏեառն, զի իցէ սուրբ մարմնով եւ հոգւով, եւ առնակինն հոգայ զաշխարհիս, թէ ո՛րպէս հաճոյ լիցի առն իւրում։