19 Զերիցուէ չարախօսութիւն մի՛ ընդունիցիս, բայց եթէ երկուք եւ երիւք վկայիւք։
Ապա թէ ոչ լուիցէ քեզ, առ ընդ քեզ մեւս եւս կամ երկուս, զի ի բերանոյ երկուց եւ երից վկայից հաստատեսցի ամենայն բան։
Ել առ նոսա Պիղատոս արտաքս եւ ասէ. Զի՞նչ չարախօսութիւն մատուցանէք զառնէն զայնմանէ։
Եւ յօրէնսն իսկ ձեր գրեալ է թէ՝ Երկուց մարդոց վկայութիւն ճշմարիտ է։
զոր եւ արարին իսկ առաքեալ առ երիցունսն ի ձեռն Բառնաբայ եւ Սաւղոսի։
Որոց ետու պատասխանի եթէ՝ Չէ օրէն Հռովմայեցւոց շնորհել ումեք զոք, մինչչեւ ամբաստանեալն յանդիման ունիցի զդատախազսն, եւ տեղի պատասխանւոյ առնուցու վասն ամբաստանութեանն։
Այս երիցս անգամ գամ առ ձեզ, զի ի բերանոյ երկուց եւ երից վկայից հաստատեսցի ամենայն բան։
Երկուք եւ երիւք վկայիւք մեռցի որ մեռանիցին, եւ մի՛ մեռցի միով վկայիւ։
Ոչ հաստատեսցի մի վկայ վկայել զմարդոյ ըստ ամենայն ապիրատութեան եւ ըստ ամենայն յանցանաց, եւ ըստ ամենայն մեղաց զոր մեղանչէ. ի բերանոյ երկուց եւ երից վկայից հաստատեսցի ամենայն բան։
Մի՛ անփոյթ առներ զշնորհացդ որ ի քեզ են, որ տուաւ քեզ մարգարէութեամբ ի ձեռնադրութենէ երիցութեան։
Որ բարւոք վերակացու լինին երիցունք՝ կրկին պատուոյ արժանի եղիցին, մանաւանդ որ աշխատիցին բանիւ եւ վարդապետութեամբ։
եթէ ոք անարատ իցէ, միոյ կնոջ այր, որդեակս ունիցի հաւատացեալս, եւ ոչ յամբաստանութիւն անառակութեան կամ անհնազանդս։
Արհամարհեալ ուրուք զօրէնսն Մովսիսի, առանց ողորմութեանց առ երկուք կամ երիւք վկայիւք մեռանէր.