14 Կամիմ զմանկամարդացդ ամուսնանալ, որդիս ծնանել, տնարարս լինել, եւ մի՛ ինչ պատճառս տալ հակառակորդին ի հայհոյութեան աղագս։
Եւ պնդեցաւ Աբրահամ ի խորանն առ Սառա, եւ ասէ ցնա. Փութա թրեա գրիւս երիս ալեր նաշհոյ, եւ արա նկանս։
Եւ ասեն ցնա. Ո՞ւր է Սառա կին քո։ Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Ահաւանիկ ի խորանի անդ է։
Բայց քանզի զայրացուցանելով զայրացուցեր զթշնամիս Տեառն բանիւն այնուիկ, որդին քո որ ծնանելոց է քեզ՝ մահու մեռցի։
Իմաստուն կանայք՝ շինեցին տունս, իսկ անզգամքն ձեռօք իւրեանց կործանեցին։
առէք կանայս եւ եղիցին ուստերք եւ դստերք, եւ առէք կանայս ուստերաց ձերոց եւ զդստերս ձեր տուք արանց, եւ ծնցին ուստերս եւ դստերս, եւ բազմասջիք այդր եւ մի՛ նուազեսջիք։
Այսուհետեւ մի՛ զմիմեանս դատեսցուք, այլ առաւել զայս դիք ի մտի՝ չդնել գայթակղութիւն եղբօրն։
զոր առնեմն, եւ արարից, զի հատից զպատճառս այնոցիկ որ զպատճառսն կամիցին. զի որով պարծինն, եւ նոքա իբրեւ զմեզ գտանիցին։
Կամիմ զի արք կայցեն յաղօթս յամենայն տեղիս, բառնայցեն զսուրբ ձեռս ի վեր առանց բարկութեան եւ երկմտութեան։
որ արգելուցուն յամուսնանալոյ, եւ մեկնիցեն ի կերակրոց զոր Աստուած հաստատեաց ի վայելել հաւատացելոց, եւ ոյք հասեալ իցեն ի ճշմարտութեանն վերայ։
Այլ ի մանկամարդաց այրեացն հրաժարեա, զի յորժամ խայտան զՔրիստոսիւ, ամուսնանալ կամին.
Որ միանգամ ընդ լծով ծառայութեան իցեն, զիւրաքանչիւր տեարս պատուի արժանի համարեսցին. զի մի՛ անունն Աստուծոյ եւ վարդապետութիւնն հայհոյեսցի։
ցածունս, սուրբս, տնարարս, բարեգործս, հնազանդս իւրեանց արանց. զի մի՛ բանն Աստուծոյ եւ վարդապետութիւնն՝՝ հայհոյեսցի։
զբանն ողջմտութեան, անպարսաւ լինել, զի որ հակառակորդն իցէ՝ յամօթ լիցի, եւ մի՛ ինչ ունիցի ասել զմէնջ չարութիւն։
Պատուական է ամուսնութիւն ամենեւին, եւ սուրբ՝ անկողինք. բայց զշունս եւ զպոռնիկս դատի Աստուած։