12 իսկ զդատաստանս ընդունին, զի զառաջին հաւատսն արհամարհեցին։
Զի Իսրայէլ դարձաւ ի բարեաց. հալածեցին զթշնամի։
Ապա թէ ոք քաղցեալ իցէ, ի տան իւրում կերիցէ, զի մի՛ ի դատապարտութիւն ժողովիցիք։ Բայց զայլ ինչ, յորժամ եկից, յայնժամ պատուիրեցից։
Զարմանամ զի այդպէս վաղվաղակի փոփոխիք յայնմանէ որ կոչեացն զձեզ ի շնորհսն Քրիստոսի յայլ աւետարան.
Այլ ի մանկամարդաց այրեացն հրաժարեա, զի յորժամ խայտան զՔրիստոսիւ, ամուսնանալ կամին.
Միանգամայն եւ դատարկանձունք ուսանին, շրջողք տանէ ի տուն. եւ ոչ միայն դատարկք, այլ եւ փասքուսք եւ հետաքրքիրք. եւ խօսին որ ինչ ոչ է պիտոյ։
Մի՛ բազում վարդապետս լինել, եղբարք իմ, գիտասջիք զի մեծ դատաստան ընդունելոց եմք.
Զի ժամանակ է սկիզբն լինելոյ դատաստանին ի տանէն Աստուծոյ. զի եթէ նախ ի մէնջ, իսկ զի՞նչ կատարած իցէ այնոցիկ որ ոչ հաւանեցան Աստուծոյ աւետարանին։