14 Մի՛ անփոյթ առներ զշնորհացդ որ ի քեզ են, որ տուաւ քեզ մարգարէութեամբ ի ձեռնադրութենէ երիցութեան։
զոր եւ արարին իսկ առաքեալ առ երիցունսն ի ձեռն Բառնաբայ եւ Սաւղոսի։
Յայնժամ պահեալ եւ աղօթս արարեալ եդին զձեռս ի վերայ նոցա եւ արձակեցին։
Եւ ի դնել ի վերայ նոցա Պաւղոսի զձեռն՝ եկն Հոգին Սուրբ ի վերայ նոցա, խօսէին լեզուս եւ մարգարէանային։
որպէս եւ քահանայապետդ վկայէ ինձ եւ ամենայն ծերակոյտդ, յորոց եւ թուղթս առեալ առ եղբարս ի Դամասկոս երթայի, ածել եւ անտի կապեալս յԵրուսաղէմ, զի պատժեսցին։
զորս կացուցին առաջի առաքելոցն, եւ աղօթս արարեալ՝ եդին ի վերայ նոցա զձեռս։
Յայնժամ եդին զձեռս ի վերայ նոցա, եւ առնուին Հոգի Սուրբ։
ԶՀոգին մի՛ շիջուցանէք։
Զայս պատուիրան աւանդեմ քեզ, որդեակ իմ Տիմոթէոս, ըստ կանխելոց ի քեզ մարգարէութեանցն, զի դու զինուորիցիս նոքօք զգեղեցիկ զինուորութիւնն.
Յայդ խորհեաց եւ ի դոյն կանխեսջիր, զի քո յառաջադիմութիւնդ ամենեցուն յայտնի լիցի։
Որ բարւոք վերակացու լինին երիցունք՝ կրկին պատուոյ արժանի եղիցին, մանաւանդ որ աշխատիցին բանիւ եւ վարդապետութեամբ։
Զերիցուէ չարախօսութիւն մի՛ ընդունիցիս, բայց եթէ երկուք եւ երիւք վկայիւք։
Ձեռս վաղվաղակի յուրուք վերայ մի՛ դնիցես, եւ մի՛ կցորդ լինիցիս մեղաց օտարաց. զանձն քո սուրբ պահեսջիր։
եւ մարտիր զբարւոք մարտն հաւատոց, եւ բուռն հար զկեանցն յաւիտենականաց յոր կոչեցարն, եւ դաւանեցեր զբարւոք դաւանութիւն առաջի բազում վկայից։
Վասն որոյ յիշեցուցանեմ քեզ արծարծել զշնորհսն Աստուծոյ որ են ի քեզ ի ձեռնադրութենէ իմմէ։