Իսկ որ հաւատացեալ տեարս ունիցին, մի՛ արհամարհեսցեն զի եղբարք են, այլ առաւել ծառայեսցեն, զի հաւատացեալքն են եւ սիրունք, որք զբարերարութիւնն յանձին ունիցին. զայս ուսուցանիջիր եւ մխիթարեսջիր։
Հաւատարիմ է բանս. եւ ի սոյն կամիմ զքեզ հաստատուն լինել, զի փոյթ արասցեն գործոց բարեաց վերակացու լինել հաւատացեալքն յԱստուած, զի այն է բարի եւ օգտակար մարդկան։