2 Պարտ է եպիսկոպոսին անարատ լինել, միոյ կնոջ այր, հեզ, ցած, պարկեշտ, հիւրասէր, ուսուցիչ.
Տեսէք զի կուրացան ամենեքին, եւ՝՝ ոչ գիտեն զհանճար. ամենեքին իբրեւ շունք համրացեալք որ ոչ կարիցեն հաջել. յերազանան յանկողինս իւրեանց, սիրեն զնիրհել։
Եւ էին արդարք երկոքին առաջի Աստուծոյ, գնային յամենայն պատուիրանս եւ յիրաւունս Տեառն անարատք։
Եւ անդ էր Աննա մարգարէ դուստր Փանուելի յազգէ Ասերայ. սա ինքն անցեալ էր զաւուրբք բազմօք՝ կեցեալ ընդ առն ամս եւթն ի կուսութենէ իւրմէ։
ի պէտս սրբոց հաղորդեցարուք. զհիւրասիրութեան զհետ երթայք.
զի եղիջիք անբիծք եւ անարատք, որդիք Աստուծոյ, անմեղք ի մէջ կամակոր եւ խեղաթեւր ազգին, յորոց միջի երեւիցիք իբրեւ լուսաւորք յաշխարհի,
Սարկաւագք լինիցին միոյ կնոջ արք, որոց որդւոց իւրեանց բարւոք վերակացու լիեալ իցեն եւ տանց իւրեանց.
Նոյնպէս եւ զսարկաւագունս պարկեշտս. մի՛ երկբանս, մի՛ գինեսէրս, մի՛ զօշաքաղս.
որ արգելուցուն յամուսնանալոյ, եւ մեկնիցեն ի կերակրոց զոր Աստուած հաստատեաց ի վայելել հաւատացելոց, եւ ոյք հասեալ իցեն ի ճշմարտութեանն վերայ։
եւ ի գործս բարիս վկայեալ. եթէ մանկունս սնուցեալ իցէ, եթէ զհիւրս ընկալեալ իցէ, եթէ զսրբոց զոտս լուացեալ իցէ, եթէ նեղելոց բաւական լիեալ իցէ, եթէ զամենայն գործոց բարեաց զհետ երթեալ իցէ։
Ձեռս վաղվաղակի յուրուք վերայ մի՛ դնիցես, եւ մի՛ կցորդ լինիցիս մեղաց օտարաց. զանձն քո սուրբ պահեսջիր։
Այրի ընդ այրիս անուանեսցի որ չիցէ պակաս ի վաթսնամենից, միոյ առն կին լիեալ,
բայց ծառայի Տեառն ոչ է պարտ կռուել, այլ հեզ լինել առ ամենեսեան, ուսուցիչ, անոխակալ.
ծերոց զգաստս լինել, պարկեշտս, ցածունս, ողջամիտս ի հաւատս, ի սէր, ի համբերութեան, ի ժուժկալութեան։
Զօտարսիրութիւն մի՛ մոռանայք, զի այնու ոմանք յանգէտս ընկալան զհրեշտակս։
Քանզի բաժանորդք եղեաք Քրիստոսի, միայն թէ զսկիզբն հաստատութեանն մինչեւ ի վախճան պինդ կալցուք.
Ամենեցուն վախճան մերձեալ է. զգաստացարուք այսուհետեւ եւ լերուք զուարթունք յաղօթս։
Օտարասէրք լինել ընդ միմեանս առանց տրտնջելոյ։
Արթուն լերուք, հսկեցէք, զի ոսոխն ձեր Սատանայ իբրեւ զառեւծ գոչէ, շրջի եւ խնդրէ թէ զո՛ կլանիցէ։