20 որոց սակի են Հիմենոս եւ Աղեքսանդրոս, զորս մատնեցի Սատանայի, զի խրատեսցին չհայհոյել։
Իսկ եթէ եւ նոցա ոչ լուիցէ, ասասջիր յեկեղեցւոջ. ապա թէ եւ եկեղեցւոյն ոչ լուիցէ, եղիցի քեզ իբրեւ զհեթանոսն եւ զմաքսաւոր։
Իբրեւ տեսին Հրեայքն զամբոխն՝ լցան նախանձու, եւ ընդդէմ դարձեալ ասացելոցն ի Պաւղոսէ՝ հայհոյէին։
Եւ յամբոխէն բազմութենէ յառաջ կալան զԱղեքսանդրոս. եւ իբրեւ ածին զնա յառաջ Հրեայքն, Աղեքսանդրոս շարժեաց զձեռն եւ կամէր պատասխանի առնել ամբոխին։
Եւ եթէ դատիմք, ի Տեառնէ խրատիմք. զի մի՛ ընդ աշխարհի դատապարտեսցուք։
եւ ի պատրաստի ունիմք խնդրել զվրէժ ամենայն անհնազանդութեան, յորժամ ձեր եւս հնազանդութիւնդ կատարեսցի։
Վասն այնորիկ զայս ի հեռուստ գրեմ, զի մի՛ յորժամ եկից, սաստկութեամբ վարեցայց ըստ իշխանութեանս, զոր ետ ինձ Տէր ի շինել եւ ոչ ի քակել։
Բայց մի՛ իբրեւ զթշնամի համարեսջիք, այլ խրատեսջիք իբրեւ զեղբայր։
Զի արդէն իսկ ոմանք խոտորեցան զկնի Սատանայի։
Զայս յուշ արասջիր՝ վկայութիւն եդեալ առաջի Աստուծոյ, մի՛ բանակռիւ լինել յոչինչ պէտս ի կործանումն լսողաց։
եւ բանք նոցա իբրեւ զքաղցկեղ ճարակ գտանեն. որոց սակի են Հիմենոս եւ Փիղետոս.
զի եղիցին մարդիկ անձնասէրք, արծաթասէրք, հպարտք, ամբարտաւանք, հայհոյիչք, անհաւանք ծնողաց, անշնորհք, անսուրբք,
եւ մոռացարուք զմխիթարութիւնն որ ընդ ձեզ իբրեւ ընդ որդեակս խօսի.
Եւ տեսի զի ելանէր ի ծովէն գազան, եւ ունէր գլուխս եւթն եւ եղջեւրս տասն, եւ ի վերայ եղջերաց նորա տասն խոյր, եւ ի վերայ գլխոյ նորա անուն հայհոյութեան։
Ես զոր սիրեմ յանդիմանեմ եւ խրատեմ. նախանձեա այժմ եւ ապաշխարեա։