17 Անդադար աղօթս արարէք։
Ասաց եւ առակ մի նոցա առ այն թէ պարտ է յամենայն ժամ կալ նոցա յաղօթս եւ մի՛ ձանձրանալ։
Արթուն կացէք այսուհետեւ, յամենայն ժամ աղօթս արարէք, զի արժանի լինիջիք զերծանել յայնմ ամենայնէ որ լինելոց է, եւ կալ առաջի Որդւոյ մարդոյ։
յուսով խնդացէք. նեղութեան համբերեցէք. աղօթից ստէպ կացէք.
ամենայն աղօթիւք եւ խնդրուածովք աղօթս առնել յամենայն ժամանակի Հոգւով, եւ ի նոյն տքնեսջիք ամենայն ժուժկալութեամբ եւ խնդրուածովք վասն ամենայն սրբոց,
Աղօթից ստէպ կացէք, տքնել ի նմին գոհութեամբ։
Ամենեցուն վախճան մերձեալ է. զգաստացարուք այսուհետեւ եւ լերուք զուարթունք յաղօթս։
Եւ եղեւ իբրեւ յաճախեաց կալ յաղօթս առաջի Տեառն, եւ Հեղի քահանայ միտ դնէր բերանոյ նորա։