Եւ որք էին բռնացեալ զառաջինն՝ ծանրացուցի նոցա, եւ առի ի նոցանէ զհաց եւ զգինի եւ զայլ ամենայն, արծաթ դիդրաքմայս քառասուն, եւ դարձուցի ի տեարս իւրեանց, եւ ի բաց արարի զնոսա յիշխանութենէ ժողովրդեանն՝՝, եւ ես ոչ եղէ իբրեւ զնոսա վասն երկիւղին Աստուծոյ։
Եւ լինէր յաւուր միում զուարակ մի, եւ ոչխարք վեց՝ ընտիրք, եւ ամիկ մի. այս էր յաւուր ծախքն իմ՝՝. եւ ընդ մէջ տասն աւուր անխնայ տայի զգինին ըմպել ամենեցուն, եւ ոչ յումեքէ առի զհաց բռնի՝՝, քանզի գիտէի եթէ ծանր է գործ ժողովրդեանն։
Այլ եւ ոչ՝՝ իւիք համարիմ զանձն իմ պատուական՝ որպէս զկատարել զընթացս իմ ուրախութեամբ, եւ զպաշտօնն զոր առի ի Տեառնէ Յիսուսէ՝ վկայ լինել աւետարանի շնորհացն Աստուծոյ։
Բայց ես եւ ոչ զմի ինչ յայսցանէ արկի ի գործ, եւ ոչ գրեցի զայդ զի ինձ այսպէս ինչ լինիցի. լաւ է ինձ մանաւանդ մեռանել, եւ ոչ զի զպարծանս իմ ոք ընդունայն համարիցի։
Եւ յորժամ եկի առ ձեզ, թէպէտ եւ պակասեաց ինչ, ոչ զոք ի ձէնջ ձանձրացուցի, զի զպակասութիւնն իմ լցին եղբարքն եկեալք ի Մակեդոնացւոց. եւ յամենայնի առանց ծանրանալոյ ձեզ զանձն իմ պահեցի եւ պահեցից։
այլ յառաջագոյն չարչարեալք եւ թշնամանեալք որպէս եւ դուք իսկ գիտէք, ի մէջ Փիլիպեցւոց, համարձակեցաք Աստուծով մերով՝ պատմել ձեզ զաւետարանն Աստուծոյ մեծաւ պատերազմաւ։