15 Եւ Հեղի էր ամաց իննսուն եւ ութից, եւ աչք իւր վատեալ էին եւ ոչ տեսանէր. եւ ասէ Հեղի ցարսն որ շուրջ կային զնովաւ. Զի՞նչ է բարբառ աղաղակին այնորիկ։
Եւ եղեւ իբրեւ ծերացաւ Իսահակ, եւ վատեցին աչք նորա ի տեսանելոյ, կոչեաց զԵսաւ զորդի իւր զերէց եւ ասէ ցնա. Որդեակ իմ։ Եւ նա ասէ ցնա. Ահաւասիկ եմ։
Եւ արար այնպէս կինն Յերոբովամու, եւ յարեաւ եւ գնաց ի Սելով, եւ եմուտ ի տուն Աքիայ. եւ այրն ծերացեալ ի տեսանելոյ. եւ վատեալ աչք իւր ի ծերութենէ իւրմէ։
ոչ հասցեն առ քեզ չարք, եւ տանջանք մի՛ մերձեսցին ի յարկս քո։
Եւ եղեւ յաւուր յայնմիկ ննջէր Հեղի ի տեղւոջ իւրում. եւ աչք նորա սկսան ծանրանալ եւ ոչ կարէր տեսանել.
Եւ լուաւ Հեղի զձայն աղաղակին եւ ասէ. Զի՞նչ է ձայն աղաղակին այնորիկ։ Եւ այրն փութացաւ մտանել եւ տալ գոյժ Հեղեայ։