ԹԱԳԱՒՈՐՈՒԹԵԱՆՑ ԱՌԱՋԻՆ 27:10 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
10 Եւ ասէր Անքուս ցԴաւիթ. Որո՞ւմ կողման արշաւեցէք այսօր։ Եւ ասէ Դաւիթ ցԱնքուս. Ի կողմանս հարաւոյ Հրէաստանի, եւ ի կողմանս Յերամելի, եւ ի կողմանս Կենեզայ։
Եւ եկին ծառայքն Աբիսողոմայ առ կինն ի տուն անդր, եւ ասեն. Ո՞ւր են Աքիմաաս եւ Յովնաթան։ Եւ ասէ ցնոսա կինն. Անցին յայնկոյս ջրոյդ։ Եւ նոքա խնդրեցին զնոսա եւ ոչ գտին, եւ դարձան յԵրուսաղէմ։
եւ առ երկիւղի եւ ամօթոյ մարդկան յայտնիցեն եւ կործանեսցին. իսկ որ յուսացեալ է ի Տէր՝ ուրախ լիցի։ Ամպարշտութիւն առն՝ ածէ գայթակղութիւն, եւ որ յուսա ի Տէր՝ ապրեսցի։՝՝
Եւ որդիքն Յոբաբայ Կինեցւոյ աներոյն Մովսիսի ելին ի քաղաքէն Արմաւենեաց առ որդիսն Յուդայ ի յանապատն Յուդայ, որ է ի հարաւոյ Յուդայ, առ զառիվայրին՝՝ Արադայ, եւ գնացին բնակեցան ընդ ժողովրդեանն։
Եւ ասէ Սաւուղ ցԿինեցին. Երթ խոյս տուր ի միջոյ Ամաղեկացւոյն, զի մի՛ սատակեցից զքեզ ընդ նմա. եւ դու արարեր ողորմութիւն ընդ ամենայն որդիսն Իսրայելի յելանելն նոցա յԵգիպտոսէ։ Եւ խոյս ետ Կինեցին ի միջոյ Ամաղեկայ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱքիմելէք քահանայ. Բան ինչ հրամայեալ է ինձ արքայի այսօր, եւ ասէ ցիս՝ Մի՛ ոք գիտասցէ զբանն վասն որոյ առաքեցի զքեզ, եւ վասն որոյ պատուիրեցի քեզ. եւ հրաման ետու մանկտւոյն ի տեղւոջն որ կոչի Աստուծոյ հաւատարմութիւն, փելմոնի ելմոնի՝՝։
Զայր եւ զկին ոչ ապրեցուցի ածել ի Գէթ. ասեմ՝՝. Գուցէ ազդ լինիցի զմէնջ ի Գէթ, եւ ասիցեն թէ՝ Զայս ինչ գործէ Դաւիթ։ Եւ այս իրաւունք էին՝՝ նորա զամենայն աւուրս որչափ եւ նստաւ Դաւիթ յանդի այլազգեացն։
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱնքուս. Զի՞նչ արարի քեզ, եւ զի՞նչ գտեր ի ծառայի քում յօրէ յորմէ էի առաջի քո մինչեւ ցայսօր. զի՞ ոչ գայցեմ պատերազմել ընդ թշնամիս տեառն իմոյ արքայի։