Եւ Յովնան որդի Կարէի՝ ասէ գաղտ ցԳոդողիա ի Մասփա. Երթայց սպանից զԻսմայէլ որդի Նաթանայ, եւ մի՛ ոք գիտասցէ. գուցէ երբեք սպանանիցէ զքեզ, եւ ցրուեսցին Հրեայք որ ժողովեալ են առ քեզ, եւ կորնչիցին մնացորդք Յուդայ։
Եւ նստաւ Դաւիթ յանապատին ի Մասերեթ յանձուկսն, եւ նստէր ի լերին անապատին Զիփայ ի մռայլ լերինն ի մթին երկրին՝՝։ Եւ խնդրէր զնա Սաւուղ զամենայն աւուրս, եւ ոչ մատնեաց զնա Տէր ի ձեռս նորա։
Եւ ասեն արքն Դաւթի ցնա. Ահա այս օր է, զորմէ ասաց Տէր ցքեզ մատնել զթշնամիս քո ի ձեռս քո. եւ արասցես ընդ նա որպէս հաճոյ թուի յաչս քո։ Եւ յարեաւ Դաւիթ եւ եհատ զտտուն լօդկին Սաւուղայ գաղտ։
Եւ Տէր հատուսցէ իւրաքանչիւր ումեք ըստ արդարութեանց իւրոց եւ ըստ հաւատարմութեան. թէ ո՛րպէս մատնեաց զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ, եւ ոչ կամեցայ ձգել զձեռն իմ յօծեալ Տեառն։
Եւ մտին Դաւիթ եւ Աբեսսա ի զօրն զցայգ. եւ ահա Սաւուղ ննջէր ի պաղպաջունսն, եւ գեղարդն ցցեալ յերկրի ի սնարից նորա. եւ Աբեններ եւ զօր նորա ննջէին շուրջ զնովաւ։