Եւ ասէ Սաւուղ. Մեղայ, դարձիր, որդեակ իմ Դաւիթ, զի ոչ ինչ արարից քեզ չար, փոխանակ զի պատուական է անձն իմ առաջի աչաց քոց. եւ ես յայսմ աւուր ժամանակի զրախնդիր եւ յանցաւոր եմ յոյժ։
Եւ Տէր հատուսցէ իւրաքանչիւր ումեք ըստ արդարութեանց իւրոց եւ ըստ հաւատարմութեան. թէ ո՛րպէս մատնեաց զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ, եւ ոչ կամեցայ ձգել զձեռն իմ յօծեալ Տեառն։