Եւ փախեաւ Դաւիթ ի Նաւաթայ Հռամայ. եւ եկն խօսեցաւ առաջի Յովնաթանայ եւ ասէ. Զի՞նչ արարի, եւ զի՞նչ վնաս է իմ, եւ զի՞նչ մեղայ առաջի հօր քո զի խնդրէ զանձն իմ։
Եւ յարեաւ Դաւիթ զկնի նորա ել յայրէ անտի, եւ աղաղակեաց Դաւիթ զհետ նորա եւ ասէ. Տէր իմ արքայ։ Եւ հայեցաւ Սաւուղ ի թիկունս իւր. եւ անկաւ Դաւիթ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպագ նմա երկիր։