Եւ ասէ Դաւիթ. Զի՞ կայ իմ եւ ձեր, որդիք Շարուհեայ, զի լինիք դուք ինձ այսօր ի դաւաճանութիւն. մի՛ ոք մեռցի՝՝ այսօր այր յԻսրայելէ. միթէ ո՞չ գիտիցեմ ես, զի այսօր թագաւորեմ ես ի վերայ Իսրայելի։
Ահաւասիկ կամ ես. տուք զինէն պատասխանի առաջի Տեառն եւ առաջի օծելոյ նորա, եթէ զեզն ուրուք առի՞, կամ զէշ ուրուք վարեցի՞, կամ յաղթահարեցի՞ զոք ի ձէնջ, կամ թէ զրկեցի՞ ինչ զոք, յո՞յր ձեռաց առի հաս կամ կօշիկս. տուք զինէն պատասխանի՝՝, եւ հատուցից ձեզ։
Եւ տես, հայր իմ, ահա տտուն լօդկի քո ի ձեռին իմում. ես հատի զտտուն հանդերձի քո, եւ ոչ սպանի զքեզ. եւ ծանիր եւ տես այսօր, զի ոչ գոյ ի ձեռին իմում չարութիւն եւ ոչ արհամարհութիւն եւ ոչ ամպարշտութիւն, եւ ոչ մեղայ ինչ քեզ. եւ դու պաշարես զանձն իմ առնուլ զնա։