Եւ եմուտ պատանեակն. եւ յարեաւ Դաւիթ յԱրգաբայն, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ երկիր եպագ նմա երիցս անգամ, եւ համբուրեաց իւրաքանչիւր զընկեր իւր, եւ ելաց իւրաքանչիւր ի վերայ ընկերի իւրոյ մինչեւ ցմեծ վախճան՝՝։
Եւ յարեաւ Դաւիթ զկնի նորա ել յայրէ անտի, եւ աղաղակեաց Դաւիթ զհետ նորա եւ ասէ. Տէր իմ արքայ։ Եւ հայեցաւ Սաւուղ ի թիկունս իւր. եւ անկաւ Դաւիթ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպագ նմա երկիր։
Եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ գիտացեր՝՝։ Եւ ասէ ցնա. Այր ուղղորդ ելեալ յերկրէ՝՝, եւ արկեալ զիւրեւ կրկնոց։ Եւ ծանեաւ Սաւուղ եթէ Սամուէլ է նա. եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպագ նմա երկիր։