10 Եւ ասէ Դաւիթ ցՍաւուղ. Ընդէ՞ր լսես բանից ժողովրդեանն որ ասեն թէ՝ Դաւիթ խնդրէ զանձն քո։
Ետ նոցա զխնդրուածս նոցա, եւ առաքեաց լիութիւն յանձինս նոցա։
Մեծ արար Տէր զառնել իւր ընդ մեզ, եւ մեք եղաք բերկրեալք։
գուցէ երբեք յափշտակիցէ որպէս առեւծ զանձն իմ, ոչ ոք իցէ որ փրկիցէ, եւ ոչ այն՝՝ որ ապրեցուցանիցէ։
Տէր Աստուած իմ, թէ արարի զայս, թէ իցեն անօրէնութիւնք ի ձեռս իմ,
Իսկ որ ոչ կամաւ՝ այլ Աստուած մատնեաց ի ձեռս նորա, տացի նմա տեղի ուր փախիցէ սպանօղն։
Արք աւազակք՝՝ կային ի միջի քում զի հեղուցուն ի քեզ արիւն. եւ ի վերայ լերանց զոհէին ի քեզ, եւ գործս անսուրբս գործէին ի միջի քում։
Եւ նենգութեամբ ընդ ազգի քում մի՛ գնայցես. յարիւն ընկերի քո մի՛ յօժարիցես. ես եմ Տէր Աստուած ձեր՝՝։
Եւ եկն ի պառակս հօտիցն որ առ ճանապարհաւն. եւ անդ էր այր մի, եւ եմուտ Սաւուղ հանգչել. եւ Դաւիթ եւ արք նորա նստէին ի ներքնում այրին։
Եւ յարեաւ Դաւիթ զկնի նորա ել յայրէ անտի, եւ աղաղակեաց Դաւիթ զհետ նորա եւ ասէ. Տէր իմ արքայ։ Եւ հայեցաւ Սաւուղ ի թիկունս իւր. եւ անկաւ Դաւիթ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր, եւ եպագ նմա երկիր։